“Grote Parmir Tour door de Wakhan Corridor” deel 4

De dag staat in het teken van het passeren van de Khargus-pas met een hoogte van 4344 meter. Het aantal herders, die met hun kuddes op weg naar de hoger gelegen weiden zijn, en de weg blokkeren, wordt steeds minder.  Wat uiteindelijk overblijft is een leeg landschap dat begrensd wordt door bergen. 

Vlak voor een militaire checkpoint laat de Toyota Cruiser van zich horen, de temperatuurmeter loopt gevaarlijk op. Als snel is het euvel gevonden, een slangaansluiting lekt koelvloeistof. De chauffeur kruipt onder de auto repareert de slangaansluiting en al gauw komen de militairen ook een kijkje nemen. Uit een verder gelegen bergbeek wordt water gehaald waarmee de radiator gevuld wordt en de laatste honderden meter naar de checkpoint worden afgelegd. Paspoorten worden gecontroleegd en de tocht door deze GROOTTE stilte gaat verder. Na zo’n 4 mijl is wordt een bergbeklommen om van het spectaculaire uitzicht te kunnen genieten. 

zoek de landcruiser

 Jim, onze Engelse reisgenoot op dit deel van de tour, gaat voor een toppoging. Na zo’ n 200 meter klimmen houden Marion, Claudine en ik het op zo’n 4500 meter wel voor gezien. Voor een polderjongen is dit ook al enerverend gezicht, rondom bergen met sneeuw, enkele bergmeren en beneden een leeg landschap met een speelgoed Toyata Landcruiser erin.
Na ongeveer 2 uur hervatten we onze rit naar onze uiteindelijke bestemming van vandaag het dorp Alichoor. Het laatste deel van de van de rit volgen we de Parmir highway richting de Chineese grens.
 

het dorp Alichoor op de hoogvlakte

In Alichoor aangekomen is ons homestay adres ‘Samarqant’ op slot, dikke hangsloten op de deuren. Er wordt wat rondgereden en rondgevraagd en geclaxoneerd om aandacht te trekken. Na enige tijd komen  er mensen die de deuren openmaken, de kachel aanmaken in het eenvoudige maar nette en schone huis. De eigenaar blijkt bleek later nog aan het werk als leraar en de vrouw is ziek thuis in het verder afgesloten huis.
Alichoor een ontzetten desolate plek, het op 3300 meter hoogte gelegen dorp heeft ongeveer 2500 inwoners, door de hoogte groeit er niets op deze hoogvlakte omringt door bergen. De mensen houden zich bezig met het houden van schapen en yaks, die zich in de winterse temperaturen tot wel -50 graden hier staande kunnen houden.  Geen stromend water, geen electriciteit, water uit een dorpspomp. ‘s Avonds slaat het weer om, mist maken het zicht op de berg onmogelijk, er valt zelf op deze 30 mei, lichte sneeuw. Wat zullen we morgen aantreffen?

Alichoor

homestay 'Samarqant'

lid van de Kirgizische gemeenschap

 

de brandstof voor de volgende winter ligt te drogen op het dak