1) met een klein vliegtuig tussen de bergen op zicht terugvliegen. De kans hierop is erg klein. Al snel wordt de vlucht gecanceld wegens slecht weer of onvoldoende zicht. Het spectaculaire vliegen tussen de bergen maakte het wel tot een goede kanshebber.
2) met de jeep 14 uur over slechte en smalle wegen, ruim 600 km op en af. De laatste uren in het donker. Uiteindelijk is het deze optie toch geworden. Wachten tot de jeep vol was met passagier opladen van de bagage. Het wachten was op het sein van vertrek uit Khorog, wij zouden dan op de route worden opgepikt. Uiteindelijk kwam om 10.15 het verlossende bericht gereed voor vertrek.
Aangekomen op dinsdagavond in Dushanbe stond onze lokale contactpersoon te wachten op de afgesproken plek om ons met de taxi naar de slaapplaats te brengen. Omdat het hotel bij onze aankomst niet voldeed hadden we gevraagd om de mogelijkheid van een soort B&B te willen onderzoeken. Dit was niet gelukt, daarvoor in de plaats werden we ondergebracht in een oud sovjet hotel, aan de buitenkant zag het er goed uit, eenvoudig wat versleten van binnen maar met bedden en stromend warm en koud water.
Hotel, Gastnitsa Vakhsh, Rudaki 24 |
Het
spannendste heb ik zonder het te weten voor het laatst bewaard. Al
lopende en fotograferende door de stad had ik een 2-tal foto van rijbewijs
controlerende 'politieagenten' gemaakt. Na enige tijd kwam een
politieauto naast me rijden en werd me verzocht om in te stappen, begreep wel direct dat er dingen
gedaan waren die niet mochten. Toen in de auto zat werd m'n
paspoort, fototoestel en telefoon gevraagd. We vertrokken met onbekende
bestemming. Wat duidelijk werd was dat ik de foto's niet had mogen
maken. Na enige tijd verschillende collega's vanuit de auto geraadpleegd
te hebben werden alle foto's bekeken en werd me verzocht om de foto's
van deze controlerende groepen te verwijderen. Een rapport zou opgemaakt
worden en een bekeuring werd me in het vooruitzicht gesteld. Toen ik
dat doorhad heb ik een biljetje van 50 dollar op de midden console
gelegd, meer dan ik gewend ben excuses gemaakt en nogmaals werd me op m'n
hard gedrukt dat ik in het vervolg als terrorist wellicht geboeid zou
worden opgebracht.
Tenslotte werd ik netjes terug gereden naar het hotel waar onze lokale gids en Marion klaar stonden om naar het museum te gaan. Ik zal dit wel voor de laatste keer zo gedaan hebben.De verdere woensdag hebben we het Nationaal museum bezocht, waar een overzicht van de natuur, de historie en de hedendaagse verworvenheden worden getoond in een niet en modern uitziend museum.
Nationaal museum |
1 opmerking:
He Jan, dat was een spannend avontuur!!!!! Gelukkig goed afgelopen...pfff. Je maakt zo wel onverwachtse dingen mee zeg.
En die reis van 600 km, die duurde toch ook wel vreselijk lang?
Leuk die foto's van de markt...ziet er kleurrijk uit!
Je hebt in ieder geval geen saaie tijd gehad,ha,ha
Heel veel succes nog de laatste week en een goede terugreis toegewenst. Hopelijk niet te veel spannende dingen meer. Ik denk dat Marian wel blij zal zijn dat je weer veilig thuis bent. (en wij ook)
Wij gaan zo richting Limburg....op naar de Stones!!!
Groetjes en liefs van Kees, Marjo en de kids
Een reactie posten